Opieka nad osobami starszymi to w ostatnich latach bardzo popularny zawód, który w dodatku jest dobrze opłacany. Na wykonywanie tego zajęcia decyduje się coraz więcej osób. Niektóre z nich pracują w kraju, jednak sporo za granicą, na przykład w Niemczech, gdzie na dobrych opiekunów wciąż jest zapotrzebowanie. Również chętnych nie brakuje – jednak warto wiedzieć, że do tej pracy nie każdy będzie idealnym kandydatem. Potrzebne będą predyspozycje takie jak dobra kondycja fizyczna, ugodowy charakter, przynajmniej podstawowa wiedza medyczna, umiejętność łatwego nawiązywania kontaktów. Jak to jest natomiast, jeśli chodzi o wiek? Czy pod tym względem istnieją jakieś reguły, ograniczenia? Przyjrzyjmy się tej kwestii.

Teoretycznie w naszym kraju pracę mogą podejmować osoby od 16. roku życia, a więc nawet niepełnoletnie, nic nie stoi też na przeszkodzie, by ludzie w starszym wieku, nawet tacy pobierający już emeryturę, dorabiali sobie w wolnych chwilach. Jednak jeżeli chodzi o opiekę nad osobami starszymi, to większość agencji zajmujących się pośrednictwem w tego typu zatrudnieniu stawia kandydatom bardziej restrykcyjne wymagania. W tym przypadku dolna granica wieku to przeważnie dwadzieścia kilka (średnio dwadzieścia pięć) lat, natomiast górna – sześćdziesiąt pięć, niekiedy jednak robione są wyjątki. Dlaczego? Jakie znaczenie w tej pracy ma wiek opiekuna?

 Bardzo młoda osoba w roli opiekuna seniora – czy sobie poradzi?

 Niewątpliwymi zaletami młodych osób jest to, że mają one przeważnie mnóstwo energii i zapału, poza tym raczej powoli się męczą i są w stanie pracować na wysokich obrotach przez długi czas. Ponadto młode pokolenia znają języki obce, co jest ogromnym atutem w przypadku pracy za granicą. Z drugiej jednak strony tacy ludzie bywają jeszcze niezbyt dojrzali, niekonsekwentni, miewają słomiany zapał oraz niekiedy szybko się nudzą. Z reguły nie znają też jeszcze zbyt dobrze samych siebie i nie do końca wiedzą, jakie mają predyspozycje i jaka praca będzie dla nich najodpowiedniejsza, czasem też zbyt pochopnie podejmują decyzje. Opieka nad osobą starszą to specyficzne zajęcie, które wymaga dużo poświęcenia i odpowiedzialności. Nie można sobie tutaj pozwolić na lekkomyślność czy roztargnienie, ponieważ wszelkie zaniedbania mogą nieść poważne konsekwencje dla podopiecznego. Poza tym firmy pośredniczące wolą też nie ryzykować sytuacji, gdy opiekun po kilku dniach wykonywania swojej pracy rozmyśli się, ponieważ uzna, że jednak mu się ona nie podoba. Kolejną kwestią jest to, że seniorzy często mają ciężkie charaktery, nie chcą współpracować i na przykład odmawiają przyjmowania lekarstw, mycia czy jedzenia. W takiej sytuacji potrzeba zdecydowania i stanowczości, a dwudziestolatkowi może być ciężko przekonać do czegoś osobę cztery razy od niego starszą, ponieważ zwyczajnie będzie on dla niej dzieckiem bez jakiegokolwiek autorytetu.

Opiekun osoby starszej – czy istnieje górna granica wieku w tym zawodzie?

Jak to jest natomiast z osobami powyżej sześćdziesiątego piątego roku życia – czy nadają się one do pracy w roli opiekunów seniorów? Tutaj nie ma jednoznacznej odpowiedzi, wszystko zależy od konkretnego przypadku. Niewątpliwą zaletą takiego kandydata będzie jego duże doświadczenie życiowe, rozsądek i z pewnością umiejętność poradzenia sobie w przeróżnych sytuacjach. Na pewno łatwiej mu też będzie znaleźć wspólny język z podopiecznym niż dwudziesto- czy trzydziestolatkowi. Z drugiej jednak strony przeszkodą może być niezbyt dobra kondycja fizyczna osób w tym wieku – nie ma co ukrywać, że z reguły nie są one już tak silne i wytrzymałe jak kiedyś, przez co wykonywanie niektórych zadań może im sprawić problem. Nie jest to jednak oczywiście regułą – w końcu każdy organizm jest trochę inny i zmienia się w swoim tempie. Aktywna osoba może bardzo długo zachować dobre zdrowie i przez całe życie czuć się tak jak w młodości. Wszystko zależy więc od konkretnego kandydata – najważniejsze, żeby sam umiał on w miarę realistycznie ocenić swoje możliwości.