Choroby osób starszych: Stomia

Wśród podopiecznych, z którymi mają kontakt opiekunki osób starszych, często pojawiają się przypadki osób z wyłonioną stomią. Stomia to wykonane chirurgicznie połączenie narządu wewnętrznego ze skórą. Najczęściej rozumie się przez nią stomię wydalniczą i to właśnie z tym rodzajem stomii mają głównie do czynienia osoby pracujące w Niemczech.

Stomia wydalnicza, czyli połączenie jelita cienkiego (ileostomia), grubego (kolostomia) lub moczowodu (urostomia) ze skórą na brzuchu, umożliwia wydalanie kału lub moczu wtedy, gdy wydalanie drogą naturalną zostało, z różnych przyczyn – niemożliwe lub utrudnione. Stomię wykonuje się najczęściej u chorych cierpiących na nowotwory jelita grubego i moczowodu, schorzeń zapalnych jelit oraz urazów okrężnicy i odbytnicy. Istnieją jej dwa rodzaje: stała i czasowa – usuwana po ustaniu schorzenia.

Stomia umieszczana jest zazwyczaj na dole brzucha, po prawej lub lewej stronie. Ma od 2 do 5 cm średnicy i nieznacznie wystaje nad powierzchnię skóry. Musi być przez cały czas wyposażona w specjalny plastikowy woreczek, przyklejony do skóry wokół niej, do którego spływa treść jelitowa lub mocz. Woreczki takie mogą być otwierane na dole, co umożliwia opróżnienie bez konieczności wymiany na nowy (ileostomia, urostomia) lub całkowicie zamknięte, po napełnieniu odklejane i wymieniane na nowy (kolostomia).

Odpowiednio dobrany sprzęt może zapewnić poczucie komfortu i umożliwić choremu normalne funkcjonowanie. Zazwyczaj osoby ze stomią, jeśli są sprawne fizycznie,  mogą samodzielnie wymieniać woreczki i dokonywać czynności pielęgnacyjnych wokół rany. Jednak ze względu na częste podrażnienia i ryzyko zakażeń, wymagana jest odpowiednia opieka i częsta kontrola medyczna.