Na siedemdziesiątej czwartej lekcji:
auf|räumen [ałfrojmen] – sprzątać ab|wyschen [apwyszen] – wycierać staub|saugen [ształpzałgen] – odkurzać waschen [waszen] – prać, myć fegen [fejgen] – zamiatać bohnern [bonern] – pastować, woskować nähen [nejen] – szyć bügeln [bygeln] – prasować scheuern [szojern] – wyszorować
der Schmutz [dea szmuc] – brud der Reiniger [dea rajniga] – środek czyszczący das Waschpulver [das waszpulwa] – proszek do prania der Glasreiniger [dea glasrajniga] – płyn do mycia szyb das Spülmittel [das szpylmytel] – płyn do mycia naczyń der Entkalker [dea entkalka] – odkamieniacz der Rohr-Reiniger [dea ror-rajniga] – udrażniacz do rur die Scheuermilch [di szojamylś] – mleczko do czyszczenia der Duftspüler [dea duftszpula] – kostki do WC der WC-Reiniger [dea wuce-rajniga] – płyn do mycia WC der Weichspüler [dea wajśszpyla] – płyn do płukania tkanin der Müllbeutel [dea mylbojtel] – worek na śmieci das Geschirrtuch [das geszyrtuh] – ścierka do naczyń der Besen [dea bejzen] – miotła die Schaufel [di szałfel] - szufelka der Lappen [dea lapn] – szmatka die Handschuhe [di handszue] – rękawiczki der Staubsauger [dea ształpzałga] - odkurzacz die Waschmaschine [di waszmaszine] – pralka die Spülmaschine [di szpylmaszine] - zmywarka die Schüssel [di szysel] – miska der Geschirrtrockner [dea geszyrtrokna] – suszarka do naczyń der Schwamm [dea szwam] – gąbka der Mopp [dea mop] – mop der Eimer [dea ajma] - wiadro das Küchenpapier [das kyśenpapija] – ręcznik kuchenny
Ordnung machen [ordnunk mahn] – robić porządki Geschirr spülen [geszyr szpylen] – zmywać naczynia Geschirr ab|trocknen [geszyr aptroknen] – wycierać naczynia Müll raus|bringen [myl rałsbringn] – wynosić śmieci Müllbeutel ersetzen [mylbojtel eazecen] – zmieniać worek w śmietniku Boden putzen [bodn pucen] – umyć podłogę Bett machen [bet mahn] – ścielić łóżko Bettwäsche wechseln [betwesze wekseln] – zmieniać pościel Blumen gießen [blumen gisen] – podlewać kwiaty Tisch ab|räumen [tysz aprojmen] – sprzątać ze stołu Tisch decken [tysz deken] – nakrywać do stołu Zimmer lüften [cima lyften] – wietrzyć pokój Staub wischen [ształp wiszen] – ścierać kurze Fenster putzen [fensta pucn] – myć okna Wäsche aus|hängen [wesze ałshengn] – wywieszać pranie schmutzig/sauber sein [szmucyś/załba zajn] – być brudnym/czystym Teppich klopfen [tepyś klopfen] – trzepać dywan Schuhe polieren [szułe poliren] - pastować buty
Frau Kowalska: Ich denke, es ist höchste Zeit für den Frühjahrsputz. Was glauben Sie, Frau Seidel? Frau Seidel: Ich stimme Ihnen zu. Könnten Sie vielleicht am Wochenende aufräumen? K: Ja klar! Ich werde Staub abwischen, staubsaugen und Boden putzen. Danach habe ich vor, alle Fenster zu putzen, Bettwäsche zu wechseln und Boden zu bohnern. S: Aber Frau Kowalska, ist das nicht zu viel? K: Nein, nein. Das schaffe ich schon. Ich habe nur keine Zeit, Teppich zu klopfen. S: Das geht nicht! Der Teppich ist doch sehr schwer. Sie können ihn nicht tragen! Mein Sohn kommt doch in zwei Wochen. Er wird das tun. K: In Ordnung! Jetzt muss ich noch Geschirr spülen und Wäsche aufhängen.
Jeśli zadajemy pytanie używając czasownika z przyimkiem, należy rozpocząć pytanie od tego przyimka połączonego z Wo-, a następnie postawić czasownik. Jeśli użyty przyimek rozpoczyna się od samogłoski, należy użyć Wor-. Zasady te obowiązują tylko, jeśli pytamy o rzecz. Oto przykłady:
Womit beschäftigst du dich? – Czym się zajmujesz? Ich beschäftige mich mit deutscher Grammatik. – Zajmuję się niemiecką gramatyką.
Woran denkst du? – O czym myślisz? Ich denke an meine Arbeit. – Myślę o swojej pracy.
Jeśli pytamy o osobę, pytanie ma nieco inną formę: najpierw stawiamy przyimek, następnie słówko wer (kto) odmienione we właściwym przypadku, a potem czasownik.
An wen denkst du? - O kim myślisz? Ich denke an meine Tocher. – Myślę o swojej córce.
Mit wem arbeitest du zusammen? – Z kim współpracujesz? Ich arbeite mit meinem Vater zusammen. – Współpracuję ze swoim ojcem.
Słówko wer odmienia się przez przypadki: w bierniku (Akkusativ) przyjmuje formę wen, a w celowniku (Dativ) wem. Dlatego ważne jest, aby wiedzieć, jakiego przypadku używa się po danym przyimku. Przypominamy, że niektóre przyimki są stale i wyłącznie używane z biernikiem, inne z celownikiem, ale istnieje też grupa przyimków, które nie mają przypisanego stałego przypadku.
